Ekspresyonist Mimari

Ekspresyonist Mimari, 20. yüzyılın başlarında ortaya çıkan ve duygusal ifadeyi, bireysel deneyimleri ön plana çıkaran bir mimari akımdır. Bu tarz, genellikle organik formlar, cesur yapılar ve yenilikçi malzeme kullanımı ile tanınır.

Temel Özellikleri:
Duygusal İfade: Yapılar, sanatçıların duygularını ve düşüncelerini yansıtır.
Serbest Formlar: Geometrik kurallara bağlı kalmadan, akışkan ve organik formlar kullanılır.
Yenilikçi Malzemeler: Cam, çelik ve beton gibi modern malzemelerle deneysel tasarımlar oluşturulur.
Aydınlatma ve Renk: Işık kullanımı ve canlı renkler, mekanların atmosferini zenginleştirir.

Önemli Temsilcileri:
Bruno Taut: “Glashaus” gibi projeleriyle tanınır.
Hans Scharoun: Berlin Filarmoni Orkestrası binasıyla dikkat çeker.
Eero Saarinen: TWA Terminali gibi yapıları ile yenilikçi formlar sunar.

Ekspresyonist mimari, geleneksel mimari anlayışları sorgulayarak, bireysel ve duygusal deneyimleri mekanlara yansıtmaktadır.