Bu makale, DOK Mimarlık Dergisi’nin bu sayısında yer alan makalenin bağımsız versiyonudur. Derginin tamamına bu bağlantıdan ulaşabilirsiniz:
Sen evin için yaşamıyorsun.
Evin senin için yaşıyor.
Alanların bize hizmet etmek için var olduğunu unuttuk.
Başkalarını etkilemek için değil.
Trendleri takip etmek için değil.
Parlak dergilerdeki kendi yansımalarına tapmak için değil.
Evlerimizi, bize neye ihtiyacımız olduğunu hiç sormayan estetiğe teslim ettik.
Başkalarının gözü için inşa etmeye başladık ve kendimiz için yaşamanın sessiz mutluluğunu yitirdik.
Bazı insanlara tanrı, tanrılara ise insan gibi davrandık.
Tasarım, bizim yazmadığımız ama yine de itaat ettiğimiz bir şarkı haline geldi.
Beyaz duvarlar. Açık raflar.
Rahatça oturamayacağınız bir sandalye. Instagram için sahnelenmiş ama baharatların olmadığı bir mutfak.
Yolun bir noktasında tasarım doktrin haline geldi.
Ve doktrin farklılığı cezalandırır.
Size doğru bir yaşam tarzı olduğunu söyler. Doğru bir misafir ağırlama tarzı. Doğru bir dağınıklık.
Ama hayatınız bir showroom değil.
Vücudunuz bir ızgara için yaratılmadı.
Gerçek bir ev bir performans değildir.
Bir sığınaktır.
Kırılabileceğiniz bir yer.
Ve yeniden inşa edebileceğiniz bir yer.
Ritminizi bilen bir alan.
Kaosunuzu tolere eden ve her gece kollarını açan bir yer.
Bir ev, sesinizi yansıtmalı
minimalizm uğruna silmemeli.
Kendini küçük hissettiğinde sana güç vermeli.
Hassas olduğunuzda içinizi ısıtan bir sıcaklık.
Kaybolmak istediğinizde sessizlik.
Ev, iyi tasarlanmış olduğu için kutsal değildir.
Kutsal olmasının nedeni, içinde yaşadığınız içindir.
Çünkü sevgi burada bulundu.
Çünkü başarısızlık burada yaşandı.
Çünkü keder bu kanepede oturdu, bu pencereden dışarı baktı ve bir şekilde hayatta kaldı.
Gerçek şu ki:
Kimse sizin yaşam tarzınızı beğenmek zorunda değil.
Hayatın bir marka değil.
Ve evin bir inanç sistemi değil.
Stil tanrılarına dua ediyormuş gibi tasarım yapmayı bırakalım.
Sevdiğimiz insanları koruyormuş gibi tasarım yapmaya başlayalım.
Tasarım bir din değildir.
Bir araçtır.
Ve asla kullanıldığından daha fazla tapınılmamalıdır.
Kutsal anlarınızı mümkün kılmalıdır.
İşler yolunda gitmediğinde rahat bir yastık sağlamalıdır.
Size karşı olan alışkanlıklarınızı ve davranışlarınızı kabul etmekle kalmamalı, bunları güçlendirmelidir. Sadece hayatı daha iyi hale getirmek için çalışmalıdır. Bu sizin hayatınız.
