Bu makale, DOK Mimarlık Dergisi’nin bu sayısında yer alan makalenin bağımsız versiyonudur. Derginin tamamına bu bağlantıdan ulaşabilirsiniz:
Mimarlığın tecrübesi olanlara ait olduğunu söylediler.
Ama bu doğru olsaydı, şehirler boğucu olmazdı.
Bir yalana inandık:
Mimarlık, tasarım ve vizyon deneyimli kişilere aittir.
Sanki sistemde geçirilen onca yıl otomatik olarak netlik kazandırıyormuş gibi.
Sanki yeni gözler, eğitimli gözlerin gözden kaçırdıklarını görmüyorlarmış gibi.
Ancak, tek cevap deneyim olsaydı,
şehirlerimiz bu kadar harap olmazdı.
Tasarımın bir ihtiyaca yanıt olarak başladığını unuttuk.
Mimari gökdelenlerde değil
toprak kulübelerde ve kalabalık sokaklarda doğdu insanların sahip olduklarıyla inşa ettikleri yerlerde.
Amatörlerin, uzmanların müdahalesini
bekleyemeyen sorunları çözdüğü yer.
Bu açlık “bu çaresizlik” insan ırkını harekete geçiren şeydir.
Gösterişli referanslar değil.
Amatörlerin bir zamanlar imkansızı nasıl başardığını unutuyoruz:
50 yıldan fazla bir süre önce insanlığı uzaya göndermek.
Hastalıkları ortadan kaldırmak.
Kaostan geleceği şekillendirmek.
Onlara “buraya ait değilsiniz” denmedi.
Onlara “bu yapılamaz” denildi, ama onlar yine de yaptı.
Kaybettiğimiz ruh budur.
Sistemleri o kadar sıkı kontrol edecek şekilde tasarladık ki, korumak için yaratıldıkları şeyi boğduk:
hayal gücü.
Günümüzde tasarım bir kale gibi davranıyor.
Ama aslında bir ateş gibi davranmalı.
Çünkü iyi tasarım, zarar görmekten korunarak yaratılmaz.
Çatışmanın içine atılarak ve kendi yolunu bulması için mücadele etmesine izin verilerek doğar.
Cocoon Okul Öncesi Ek Bina, Hindistan andblack Tasarım Stüdyosu
Yeni başlayanlar susturulmamalıdır.
Onlar değerlendirilmelidir.
Tasarımı sadece planlama, bütçeleme ve uygulama olarak düşündüğümüzde, onu öldürmüş oluruz.
Tasarımın render, cephe veya temiz bir teslimatla sona erdiğini varsaydığımızda, tasarımın birisi içinde yaşamaya başladığı anda yeniden başladığını unuturuz.
Amatörler mükemmelliğe önem vermez.
Güneş alan bir mutfakta yemek pişirmenin nasıl bir his olduğunu önemser.
Akan suyun sesiyle uykuya dalmayı.
Yaşamayı.
Yaratıcılığa 20 yıl sonra miras kalan bir şey gibi davranmayı bırakmalıyız.
Yaratıcılık, doğru yapmaya çalışmayı bırakıp gerçek olmaya başladığınız anda ortaya çıkan bir şeydir.
İnşa edilen her duvar, bir zamanlar birisi için imkansızdı.
Ve bunu yapmaya cesaret edenler, her şeyi değiştirdiler.
Tasarım seçilmişler için değildir.
Takıntılılar içindir.
Zihni, bu dünyanın karmaşıklığıyla susmayanlar içindir.
Etkilemek için değil, mecbur oldukları için tasarım yapanlarındır.
Bu dünya, nitelikli olmayı bekleyenler tarafından inşa edilmedi.
Sessiz kalamayanlar tarafından inşa edildi.
